O heteropatriarcado é unha pandemia que nos pretende precarias, enfermas, mortas. Neste escenario feminicida e de odio, a cultura é un campo de batalla ideolóxica prioritario porque todo, todo, produto cultural contén ideoloxía: de adhesión ou resistencia, pero ideoloxía.

Como toda enfermidade, o heteropatriarcado remata por asimilar os antídotos co que temporalmente o combatemos. O proceso de asimilación consiste nunha importación interesada e defrataria dos discursos. As industrias culturais teñen tamén reinterpretado, coa súa particular camaradería corporativista, parte das reivindicacións feministas.

exterminar a peste

de onde

Unha comprensión crítica, feminista, do escenario político, filosófico, económico e cultural é o que nos leva no ano 2018 a organizar Corentena Producións.
As nosas propostas débense á nosa militancia no feminismo galego. Neste sentido, somos incorruptíbeis, inasimilábeis, incorrexíbeis. 
Afortunadamente non se trata esta dunha aposta nova: houbo na historia das mulleres frutíferas aproximacións feministas ás políticas culturais capaces de elaborar ficcións e non ficcións con distinto signo ideolóxico.

a onde

Queremos convertir os silencios en ruídos insoportábeis. Ruídos que esperten o odio necesario: un odio capaz de perfilar os límites da resistencia cultural feminista. Desenvolver novas temáticas, novos discursos para unha sociedade enferma e, como ningunha somos inmunes á afección, reinventarnos nós no proceso.
Como non podía ser doutra maneira, apostamos pola autoorganización tamén na cultura das persoas que nos identificamos como mulleres. 
A fin da historia, a fin do relato heteropatriarcal, insuficiente e inxusto, é inminente.

​Namentres non atopemos unha nova palabra coa que dar nome a un novo soño colectivo,
o único que nos resta é resistir.
Non tememos resistir: a historia das mulleres é un relato de mulleres resistindo. 

fotografías da BEA SAIÁNS
fotografías da PEPA LOBA
​

"Vistes a Théroigne, amante das matanzas, excitando ao asalto a un pobo sen calzado, coas meixelas e os ollos en lume, representando a súa personaxe, e subindo, co sable na man, as escaleiras reais?"
Baudelaire sobre Théroigne de Méricourt.